Lang geleden, vorig jaar ergens werd ik op slag verliefd op wol in de Wibra. In het Libelle Baby Breiboek had ik een superschattig vestje ooit gezien en ja, ik zag het al helemaal voor me! Alleen viel de wol niet zo mee voor mij om mee te breien. Eén en al frustratie en na enkele pogingen volledig opgegeven. De wol belandde in een zak naast de kast tot plots enkele weken geleden één van mijn lieftallige bewoonsters op het werk (woon- en zorgcentrum) me voorstelde om mijn exemplaar van het berenvestje te breien. Ik durfde niet meteen ja zeggen, want ja, kon ik dat wel aanvaarden? Toch een hoop werk dacht ik. Maar ze overtuigde me dat het voor haar een welgekomen ontspanning was!
Toen ik terug uit verlof kwam, lag dit schattig exemplaar op me te wachten! Wij, zoon en ik, waren op slag verliefd. Er waren nog twee bollen wol over en ook die toverde de lieve vrouw om tot een knuffelzachte sjaal voor de koude periode die er blijkbaar sneller aankomt als we wel zouden willen!
Hier heb ik totaal geen eer aan, daarvoor heb ik de lieve vrouw honderdmaal bedankt. Enkel de knoopjes zijn er door mezelf aangenaaid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten